Fyrr í dag tók ég endanlega ákvörðun um að bjóða mig fram í prófkjöri Pírata í Suður-kjördæmi. Þetta var erfið ákvörðun, því hún þýðir að nú þarf ég að fara að drattast heim. Hef verið að spá í það í nokkur ár, en nú get ég ekki dregið það lengur.

Þetta var erfið ákvörðun, því ég þarf að segja upp í vinnunni, skilja fjölskylduna eftir í Hollandi í nokkra mánuði á meðan ég kem mér fyrir á Íslandi. Þau fylgja svo í vor þegar ég er kominn með vinnu. Hver sem sú vinna verður.

En það er annað. Þetta var rosalega erfið ákvörðun, því stjórnmál eru skítug. Orðið er skítugt. Mér leið eins og ég væri skítugur þegar ég sendi fólki boð um að læka fésbókarsíðuna sem ég setti upp fyrir framboðið. Því stjórnmál eru samnefnari fyrir sjálfsdýrkun, framapot og vasafyllingar.

Ég veit að nú þarf ég að fara að tala um mig. Það er ekkert sem ég er sérstaklega spenntur fyrir. Ég hef meira gaman af því að tala um hugmyndir, lausnir og þannig lagað. Ég mun þurfa að segja hvaða menntun ég er með, hvað ég hef unnið við, hvað ég sé klár í þessu og hinu og baða mig í ljósi einhverrar sjálfsdýrkunnar. Ég þarf að fara að selja mig.

Það er allavega líklegt að sú leið sé best ef mig langar að vinna þetta kapphlaup.

Málið er bara að ég sé þetta ekki sem kapphlaup. Ég vil betra samfélag. Ég þarf ekkert endilega að ráða. Þetta snýst ekki um mig. Ég skil af hverju fólk treystir ekki stjórnmálamönnum. Ég geri það ekki sjálfur. Mér fannst ég vera að kúka á prófíla fólks með því að benda því á þetta framboð mitt.

En málið er að ég vil koma heim. Ég vil búa í fallegu landi, í samfélagi sem er gott fyrir alla. Hingað til hefur engum tekist að búa það til. Það hafa ekki margir reynt.

Það er kannski kominn tími á að taka skítinn úr stjórnmálunum.

Hér er þessi blessaða framboðssíða. Sjáum hvernig þetta fer.

Og hér er hægt að skrá sig í Pírata. Um að gera að hafa áhrif.

Love to ye all.